Şu ana kadar iki dilli ailelerde ikinci dil edinimi üzerine oldukça fazla literatür bulunmaktadır. Geçmişte, çok erken çocukluk döneminde ikinci bir dil öğrenmenin konuşma gecikmesine veya bazı zihinsel bozukluklara neden olabileceğine dair yaygın bir inanış vardı. Yüzlerce bilimsel çalışma sonucunda bu iki düşüncenin de yanlış olduğu ortaya çıktı!
O zaman şu soru ortaya çıkıyor: Farklı dilleri konuşan ebeveynler, çocuklarının her iki dili de, hatta üçüncü bir dili öğrenmesine nasıl yardımcı olmalı? İki ana yöntem var
Bir ebeveyn bir dil (OPOL): Ebeveynler çocuklarıyla sürekli olarak yalnızca ve yalnızca kendi ana dillerinde konuşurlar. Çocuklar doğal olarak evde 2 farklı dil duymaya alışırlar ve sonunda her iki dili de öğrenirler.
İki ebeveyn iki dil: Adından da anlaşılacağı gibi her iki ebeveyn de çocuklarıyla her iki dilde de konuşur.
Evde azınlık dili (ML@H): Ebeveynler çocuklarıyla yalnızca çocuğun öğrenme fırsatlarının sınırlı olduğu dilde konuşur (örneğin, İtalya'da yaşarken hem İtalyan baba hem de Fransız anne çocuklarıyla Fransızca konuşuyor). Fikir şu ki, çocuklar çoğunluk dilini okulda, hatta sadece parkta oynayarak öğreniyorlar, dolayısıyla azınlık dilinin evde konuşulması gerekiyor. Ancak bu yöntem nadirdir çünkü çoğu ebeveyn, çocuklarının çoğunluk diline hakim olmadıkları takdirde geride kalabileceklerinden korkar.
Araştırmalar, tek ebeveynli tek dilli bir çocuğun iki dilli bir çocuk yetiştirmenin en etkili ve başarılı yolu olduğunu gösteriyor. (Taeschner, 1983; De Houwer, 1999, Barron-Hauwaert, 2004). Ancak bu yöntem aynı zamanda dil öğretiminin en zahmetli ve en zor yolu gibi görünmektedir (Dopke, 1992). Dopke, 1992 ebeveyn etkileşiminin anahtar olduğunu vurgulamıştır. Dahası, bu yöntemi kullanan bazı çocuklar pasif bir iki dilli (2. dili anlayan ancak konuşamayan) olarak büyüyebilirler. Ayrıca tek ebeveynli olmasına rağmen tek dil yöntemi (OPOL) en popüler ve en çok tavsiye edilen yöntemdir. Evde azınlık dilinin en iyi yöntem olduğunu öne süren bazı çalışmalar var (ebeveynlerin 2. dil yeterliliğine ve cinsiyetine bakılmaksızın!).
Aşağıda Jackson'ın (2006) doktora çalışmasından alıntı yer almaktadır.
Bununla birlikte, Japonya'ya özgü bazı çalışmalar OPOL stratejisinin hem uygulanabilirliğini hem de etkililiğini sorgulamıştır (örneğin: Hoffman, 1985). Örneğin, Japonya'daki karışık evli ailelerde dil kullanımına ilişkin kapsamlı ve merak uyandırıcı araştırmasında Yamamoto (2001), OPOL stratejisinin kullanılmasının aktif iki dilliliği garanti etmediğini buldu. Verileri, daha ziyade, her iki ebeveynin de ML@H stratejisini kullanmasının aktif iki dilliliği geliştirmede daha etkili olduğunu öne sürüyor. Billings (1990) ayrıca çeşitli dilsel kökenlerden oluşan Japonca-Japon olmayan çok dilli ailelere bir anket uyguladı ve ML@H'nin aktif iki dilliliğe yol açacak en muhtemel strateji olduğunu, OPOL'un ise aktif veya pasif iki dilliliğe yol açtığını bildirdi. .
Benzer şekilde Noguchi (2001), OPOL'un iki dilliliği olumlu bir şekilde teşvik ettiğinin gösterilmediğini söyleyecek kadar ileri gidiyor; bunun yerine, Billings'le aynı fikirde olarak, ML@H'yi benimseyen ailelerin çocuklarında aktif iki dilliliği destekleme olasılıklarının çok daha yüksek olduğunu öne sürüyor. Sözde karma stratejiyle ilgili olarak Noguchi, ebeveynlerin dilleri karıştırmasının aslında iki dilliliğin olumlu bir modeli olarak görülebileceğini bulurken, Billings karma strateji kullanan ailelerin yalnızca pasif iki dilliliğin edinilmesini destekleme eğiliminde olduğunu iddia ediyor.
Japonya'ya özgü çalışmaların, diğer bağlamlardan yapılan çalışmalarda yayılan yaygın inanışla (yani OPOL'un iki dilliliği geliştirmede en etkili dil stratejisi olduğu yönündeki inançla) çelişme eğilimi, herhangi bir dil stratejisinin etkililiğinin bağlama özgü olduğunu göstermektedir. Dolayısıyla Japonya'ya özgü sosyo-kültürel faktörlerin OPOL stratejisinin uygulanmasını hem uygulanamaz hem de etkisiz hale getirebileceği düşünülebilir. OPOL'un neden Japon bağlamına 'uymadığı' sorusu, gelecekteki çalışmalarda araştırmayı garanti ediyor."
Kaynak: “Daddy, nani itteru no?”– Anadili İngilizce Konuşan Babalar ve Japonya'da Karma Evli Ailelerde İki Dilli Çocuk Yetiştirme.
Çocuklar için Almanca Dersleri
Çocuklar için Japonca Dersleri
Çocuklar için Felemenkçe Dersleri
Çocuklar için Lehçe Dersleri
Lachlan R. Jackson.
Çocuklar için çevrimiçi dersler: dinolingo.com
